پسر پاييزي من

سلام رنگين ترين فصل زندگي مامان

پاره تنم، تولدت مبارك 

به همين زودي  سالت تموم شد دوسالي كه مثل برق و باد گذشت و من غرق در شعف بودم با وجود تو، نازنينم

 دو سال تو خنديدي من هم

نفس كشيدي من هم

كودكي كردي من هم                  

در كنار تو نقش كودكي ساده و بي ريا رو بازي كردم، تا تو بخندي..

بهانه جويي كردي پا به پات اومدم تا باور كني كودكي ديگر در كنار توست تا از كودكانه هايت لذت ببري.

فاصله قدمهامو به اندازه پاهاي كوچك تو كم كردم تا پابه پاي من آمدن، آزرده ات نكند.

وقت بازي گل يا پوچ اگر اشتباه حدس زدي بلافاصله مشت پرم رو نشونت دادم تا همواره از موفقيت خودت ذوق زده بشي.

عزيزترينم، نگاه كردن به تو به من آرامشي مي ده كه تماشاي هيچ زيبايي تو دنيا نمي تونه بهم بده

تو تمام عشقي ، تو تمام زندگي هستي

نيمه وجودم ، هيچ لفظ و واژه اي نمي تونه وسعت عشقم رو به تو بيان كنه .

روزي كه خداوند منو لايق داشتن تو كرد انگار من صاحب تمام زمين و آسمان شدم .

مادر شدم تا اين اتفاق مكرر ولي خارق العاده هستي رو با تمام وجودم احساس كنم.

تمام بود و نبودم شدي و من مادرانه عاشق خنده هات  ،‌گريه هات، راه رفتنت ، حرف زدنت و .... شدم

خدايا بخاطر اينكه منو لايق داشتن قاصدك نازنيني كردي كه با وجودش زندگيم در پاييز رنگ هزار بهار باطراوت رو گرفت ازت ممنونم